سی و سه پل

بسیاری اصفهان را عروس شهرهای ایران و «نصفِ جهان» می ‏دانند؛ شهری غماز و پر رنگ و لعاب با بناهای خوش نقش و نگار و کاشی‏کاری‌های رنگ به رنگ و گنبدهای آبی بلند. اما در میان این همه زیبایی، اصفهان نگینی زیبا بر پیشانی دارد، «سی و سه پل» که معماری زیبا و منحصر به فرد آن را به نمادی برای اصفهان تبدیل کرده است. پلی زیبا و تاریخی بر زنده رود یا زاینده رود اصفهان.

سی وسه پل، پلی است که شاه عباس صفوی در دوازدهمین سال سلطنتش و بعد از ساخت خیابان چهارباغ دستور ساختش را می‏ دهد و الله ‎وردی خان سپهسالار شاه عباس، بر ساخت آن نظارت می‏ کند، تا خیابان چهارباغ عباسی به خیابان چهارباغ بالا پیوند بخورد. این پل معماری ویژه ‎ای دارد که از مشخصاتش می‎توان به 33 ورودی در پایه ‏های پل اشاره کرد که محل عبور آب رودخانه زاینده رود است و همچنین ورودی‏ های طاقی شکل و سنگ فرش آجری بسیار ریز که به این بنا زیبایی خاصی بخشیده است.

سی وسه پل که حدود 300 متر طول دارد، یک پیاده رو برای گردش در بالای پل و یک پیاده رو در پایین دارد و فضای میانی پل که سنگفرش هم هست محل عبور اسب و گاری بوده است. پیاده رو پایین پل که حالا رسم است شب‎ها مردم زیرش جمع بشوند و آواز بخوانند، مسقف است و میان پایه‌های مرکزی پل و به فاصله کمی از بستر رودخانه ایجاد شده است.

سی‌وسه پل به نام‏‌های دیگری هم خوانده می‎شود، پل الله‎ وردی خان، پل سی‎و‎سه چشمه، پل چهار باغ، پل جلفا و پل زاینده رود، اما سی و سه پل مشهورترین نامی است که این بنای زیبای صفوی دارد.

این پل در گذشته محل برگزاری دو جشن مهم هم بوده، جشن «آب‌پاشان» و «خاج‎شویان». جشن آب‌پاشان یا آبریزگان جشن ایرانی است که در ششم نوروز مردم در آب روان برای دفع آفات شست‌وشوی و غسل می‎کردند و به هم آب می‌پاشیدند. خاج‎شویان هم جشنی با اساس مسیحی و ارمنی است ارمنیان جلفا این جشن را در کنار زاینده رو گرامی می ‏داشتند.

شناسه: 2795